Funkcja to wstępnie zdefiniowana formuła w programie Excel i Arkuszach Google, która służy do wykonywania określonych obliczeń w komórce, w której się znajduje.
Informacje zawarte w tym artykule dotyczą programów Excel 2019, Excel 2016, Excel 2013 i Arkuszy Google.
Składnia funkcji i argumenty
Składnia funkcji odnosi się do układu funkcji i zawiera nazwę funkcji, nawiasy kwadratowe, separatory przecinków i argumenty. Jak wszystkie formuły, funkcje zaczynają się od znaku równości (=), po którym następuje nazwa funkcji i jej argumenty:
- Nazwa funkcji informuje program Excel, jakie obliczenia należy wykonać.
- Argumenty są zawarte w nawiasach okrągłych lub w nawiasach okrągłych i informują funkcję, jakich danych użyć w tych obliczeniach.
Na przykład jedną z najczęściej używanych funkcji w programie Excel i Arkuszach Google jest funkcja SUMA:
=SUMA (D1: D6)
W tym przykładzie:
- Nazwa mówi Excelowi, aby zsumował dane w wybranych komórkach.
- Funkcja argumentu (D1:D6) dodaje zawartość zakresu komórek D1 do D6.
Zagnieżdżanie funkcji w formułach
Przydatność wbudowanych funkcji programu Excel można zwiększyć, zagnieżdżając jedną lub więcej funkcji w innej funkcji w formule. Efektem funkcji zagnieżdżania jest umożliwienie wykonywania wielu obliczeń w jednej komórce arkusza.
Aby to zrobić, funkcja zagnieżdżona działa jako jeden z argumentów funkcji głównej lub zewnętrznej. Na przykład w następującej formule funkcja SUMA jest zagnieżdżona w funkcji ZAOKR.
=ZAOKR(SUMA (D1: D6), 2)
Podczas oceny funkcji zagnieżdżonych program Excel najpierw wykonuje najgłębszą lub najbardziej wewnętrzną funkcję, a następnie kieruje się na zewnątrz. W rezultacie powyższa formuła będzie teraz:
- Znajdź sumę wartości w komórkach D1 do D6.
- Zaokrąglij ten wynik do dwóch miejsc po przecinku.
Od programu Excel 2007 dozwolone są maksymalnie 64 poziomy funkcji zagnieżdżonych. W poprzednich wersjach dozwolonych było siedem poziomów funkcji zagnieżdżonych.
Arkusz a funkcje niestandardowe
W Excelu i Arkuszach Google istnieją dwie klasy funkcji:
- Funkcje arkusza roboczego
- Funkcje niestandardowe lub zdefiniowane przez użytkownika
Funkcje arkusza roboczego to funkcje wbudowane w program, takie jak SUM i ROUND omówione powyżej. Z drugiej strony funkcje niestandardowe to funkcje napisane lub zdefiniowane przez użytkownika.
W programie Excel funkcje niestandardowe są napisane we wbudowanym języku programowania: Visual Basic for Applications lub w skrócie VBA. Funkcje są tworzone przy użyciu edytora Visual Basic, który jest instalowany z programem Excel.
Niestandardowe funkcje Arkuszy Google są napisane w Apps Script, formie języka JavaScript, i są tworzone za pomocą edytora skryptów znajdującego się pod Narzędziamenu.
Funkcje niestandardowe zwykle, ale nie zawsze, akceptują jakąś formę wprowadzania danych i zwracają wynik w komórce, w której się znajdują.
Poniżej znajduje się przykład funkcji zdefiniowanej przez użytkownika, która oblicza rabaty dla kupujących w kodzie VBA. Oryginalne funkcje zdefiniowane przez użytkownika, czyli UDFs, są publikowane w witrynie firmy Microsoft:
Funkcja Rabat(ilość, cena)
Jeśli ilość >=100 Wtedy
Rabat=ilośćcena0.1
Else
Rabat=0
End If
Rabat=Aplikacja. Runda(Rabat, 2)Zakończ funkcję
Ograniczenia
W programie Excel funkcje zdefiniowane przez użytkownika mogą zwracać wartości tylko do komórek, w których się znajdują. Nie mogą wykonywać poleceń zmieniających środowisko operacyjne programu Excel, takich jak modyfikowanie zawartości lub formatowanie komórki.
Baza wiedzy firmy Microsoft zawiera następujące ograniczenia dotyczące funkcji zdefiniowanych przez użytkownika:
- Wstawianie, usuwanie lub formatowanie komórek w arkuszu.
- Zmiana wartości danych w innej komórce.
- Przenoszenie, zmiana nazwy, usuwanie lub dodawanie arkuszy do skoroszytu.
- Zmiana dowolnych opcji środowiska, takich jak tryb obliczania lub widoki ekranu.
- Ustawianie właściwości lub wykonywanie większości metod.
Funkcje zdefiniowane przez użytkownika a makra w programie Excel
Chociaż Arkusze Google obecnie ich nie obsługują, w programie Excel makra to seria zarejestrowanych kroków, które automatyzują powtarzające się zadania arkusza. Przykłady zadań, które można zautomatyzować, obejmują formatowanie danych lub operacje kopiowania i wklejania.
Mimo że oba wykorzystują język programowania Microsoft VBA, różnią się pod dwoma względami:
- UDF wykonują obliczenia, a makra wykonują akcje. Jak wspomniano powyżej, funkcje UDF nie mogą wykonywać operacji wpływających na środowisko programu, podczas gdy makra mogą.
-
W oknie edytora Visual Basic można je rozróżnić, ponieważ:
UDFs zaczynają się od instrukcji Function i kończą End Function.
- Makra zaczynają się od instrukcji Sub i kończą End Sub.
