Peripheral Component Interconnect to wspólny interfejs do podłączania urządzeń peryferyjnych komputera do płyty głównej. PCI było popularne w latach 1995-2005 i było najczęściej używane do łączenia kart dźwiękowych, kart sieciowych i kart graficznych.
PCI jest również skrótem innych niezwiązanych terminów technicznych, takich jak wskaźnik możliwości protokołu, przerwanie sterowane przez program, wskaźnik wywołania panelu, interfejs komputera osobistego i wiele innych.
Dolna linia
Nowoczesne komputery wykorzystują głównie inne technologie interfejsu, takie jak USB lub PCI Express (PCIe). Niektóre komputery stacjonarne mogą mieć gniazda PCI na płycie głównej w celu zachowania kompatybilności wstecznej. Jednak urządzenia podłączone jako karty rozszerzeń PCI są teraz albo zintegrowane z płytami głównymi, albo podłączone przez inne złącza, takie jak PCIe.
Inne nazwy dla PCI
Jednostka PCI nazywana jest magistralą PCI. Magistrala to termin określający ścieżkę między komponentami komputera. Możesz również zobaczyć ten termin jako konwencjonalny PCI. Nie należy jednak mylić PCI ze zgodnością ze standardem PCI, co oznacza zgodność w branży kart płatniczych, lub PCI DSS, co oznacza standard bezpieczeństwa danych w branży kart płatniczych.
Jak działa PCI?
Magistrala PCI umożliwia zmianę różnych urządzeń peryferyjnych podłączonych do systemu komputerowego. Zwykle na płycie głównej znajdują się trzy lub cztery gniazda PCI. Dzięki PCI możesz odłączyć komponent, który chcesz zamienić i podłączyć nowy do gniazda PCI. Jeśli masz wolne gniazdo, możesz dodać kolejne urządzenie peryferyjne, takie jak drugi dysk twardy.
Komputery mogą mieć więcej niż jeden typ magistrali do obsługi różnych typów ruchu. Magistrala PCI była kiedyś dostępna zarówno w wersji 32-bitowej, jak i 64-bitowej. PCI działa z częstotliwością 33 MHz lub 66 MHz.
Karty PCI
Karty PCI są dostępne w kilku kształtach i rozmiarach, znanych również jako współczynniki kształtu. Pełnowymiarowe karty PCI mają długość 312 milimetrów. Krótkie karty mają rozmiar od 119 do 167 milimetrów i mieszczą się w mniejszych slotach. Istnieją inne odmiany, takie jak kompaktowe PCI, Mini PCI, Low-Profile PCI i inne.
Karty PCI używają 47 pinów do połączenia, a PCI obsługuje urządzenia, które używają 5 V lub 3,3 V.
Historia połączeń między komponentami peryferyjnymi
Intel opracował magistralę PCI na początku lat 90-tych. Zapewniał bezpośredni dostęp do pamięci systemowej dla podłączonych urządzeń poprzez most łączący z magistralą FSB i ostatecznie z procesorem. PCI 1.0 została wydana w 1992 r., PCI 2.0 w 1993 r., PCI 2.1 w 1995 r., PCI 2.2 w 1998 r., PCI 2.3 w 2002 r. i PCI 3.0 w 2004.
PCI stało się popularne, gdy Windows 95 wprowadził swoją funkcję Plug and Play (PnP) w 1995 roku. Intel włączył standard PnP do PCI, co dało mu przewagę nad ISA. PCI nie wymagało zworek ani mikroprzełączników, tak jak ISA.
PCIe ulepszone na PCI i ma wyższą maksymalną przepustowość magistrali systemowej, mniejszą liczbę pinów we/wy i jest mniejszy fizycznie. Został opracowany przez Intel i Arapaho Work Group. Do 2012 roku stał się głównym połączeniem na poziomie płyty głównej dla komputerów PC i zastąpił port Accelerated Graphics jako domyślny interfejs dla kart graficznych dla nowych systemów.
PCI-X to technologia podobna do PCI. Skrót od Peripheral Component Interconnect eXtended, PCI-X poprawia przepustowość 32-bitowej magistrali PCI dla serwerów i stacji roboczych.
