Dyski półprzewodnikowe zrewolucjonizowały pamięć masową komputerów. Nowe generacje dysków pojawiają się mniej więcej co roku, a terminy takie jak PCIe SSD, M.2 i NVMe są często używane w high-end. Dyski SSD oferują pewne znaczące zalety w porównaniu z dyskami magnetycznymi, ale z pewnym haczykiem.
Zalety dysków SSD PCIe w porównaniu z dyskami SATA
Interfejsy na płycie głównej komputera działają z różnymi prędkościami. Podobnie jak wewnętrzne komponenty komputera komunikują się szybciej niż coś podłączonego przez USB, istnieją różne limity przepustowości dla interfejsów wewnętrznych.
SATA od kilku lat jest głównym interfejsem używanym do podłączania dysków twardych do płyty głównej. Działa dobrze, a przy konwencjonalnych dyskach twardych z magnetycznym talerzem SATA nie może zmaksymalizować swoich możliwości przesyłania. Jednak technologia SSD może. SATA opiera się na wewnętrznych przewodach biegnących od dysku do portów na płycie głównej. Nie jest to aż tak bezpośrednie, ale wykonuje zadanie i pozwala na elastyczność w rozmieszczaniu dysków.
PCIe to szybki interfejs używany do komponentów takich jak karty graficzne, które wymagają ogromnej przepustowości danych przy bardzo dużych prędkościach. Urządzenia PCIe podłącza się do płyty głównej i przekazują dane bardziej bezpośrednio do procesora z większą szybkością. Dzięki PCIe dyski SSD są bardziej ograniczone możliwościami odczytu i zapisu niż możliwością przesyłania danych.
O ile szybszy jest dysk SSD PCIe?
Obecna iteracja SATA to SATA III. Obsługuje teoretyczną prędkość maksymalną 6 Gb/s, co przekłada się na około 600 MB/s transferu danych.
PCIe jest nieco bardziej złożony do rozbicia. Po pierwsze, istnieją gniazda PCIe 1.0, 2.0 i 3.0. Wersja 3.0 jest najnowsza, ale gniazda wersji 2.0 można znaleźć na niektórych płytach głównych.
Jeśli płyta jest płytą PCIe 3.0, musisz rozłożyć linie. Połączenia PCIe są podzielone na linie. Zwykle są to gniazda czteropasmowe, ośmiopasmowe i 16-pasmowe, które można zidentyfikować na tablicy według rozmiaru. Te duże 16-liniowe są tam, gdzie podłączona jest karta graficzna.
PCIe 3.0 ma teoretyczną prędkość 1 GB/s na linię, co oznacza, że gniazdo PCIe 3.0 x16 ma teoretyczny limit 16 GB/s. To duża prędkość jak na dysk twardy. Zwykły dysk SSD PCIe najprawdopodobniej wykorzystuje cztery lub osiem linii, ale potencjał jest nadal lepszy niż SATA.
Te liczby są teoretyczne, a nie jak będzie wyglądać Twoja praktyczna wydajność. Jeśli spojrzysz na prawdziwe dyski SSD, reklamowane prędkości są bardziej uzasadnione, ale korzyści są nadal widoczne.
Samsung 860 EVO zapewnia maksymalną prędkość odczytu sekwencyjnego 550 MB/s oraz maksymalną prędkość zapisu sekwencyjnego 520 MB/s. Najbliższy porównywalny dysk PCIe, Samsung 960 EVO, ma 3. Maksymalna szybkość odczytu sekwencyjnego 2 GB/s i maksymalna szybkość zapisu sekwencyjnego 1,7 GB/s. Używa tylko czterech linii PCIe.
NVMe i M.2
Dwa dodatkowe terminy są omawiane w przypadku dysków PCIe: NVMe i M.2.
M.2 odnosi się do obudowy PCIe zaprojektowanej specjalnie dla dysków SSD. M.2 jest bardziej kompaktowy niż standardowe PCIe i akceptuje tylko urządzenia w formacie M.2, które są wyłącznie dyskami twardymi.
M.2 został zaprojektowany, aby zapewnić interfejs umożliwiający dyskom SSD korzystanie z interfejsu PCIe bez zakłócania pracy bardziej typowych urządzeń PCIe, takich jak karty graficzne, ani zajmowania ich gniazd. M.2 jest również powszechny w laptopach, ponieważ zwykle leży płasko na płycie głównej, zajmując niewiele miejsca.
NVMe oznacza nieulotną pamięć Express. Pamięć nieulotna to dowolny rodzaj pamięci magazynowej. Pamięć ulotna odnosi się do czegoś takiego jak pamięć RAM, która jest stale nadpisywana i nie pozostaje po ponownym uruchomieniu.
NVMe to protokół zaprojektowany specjalnie dla dysków twardych PCIe, który umożliwia szybką komunikację między dyskami. Celem NVMe jest sprawienie, aby dyski SSD zachowywały się bardziej jak pamięć RAM, ponieważ pamięć RAM wykorzystuje podobną technologię i porusza się szybciej niż dyski SSD.
