Ludzie z Sony uważali, że mały dysk UMD jest idealnym formatem dla ich przenośnej konsoli PlayStation, ale gracze i krytycy nie byli tak entuzjastyczni. Oto najważniejsze powody, dla których nowsza PS Vita używa kartridży zamiast oryginalnego formatu płyty Sony PSP.
UMD to format optyczny
Pod pewnymi względami dysk optyczny jest w rzeczywistości idealnym nośnikiem pamięci dla gier wideo. Dyski optyczne mają (lub przynajmniej miały w tamtym czasie) znacznie większą pojemność niż kartridże o porównywalnej wielkości. Większa pojemność oznaczała, że gry na PSP mogą mieć lepszą grafikę w porównaniu do konkurencji.
W przypadku urządzeń przenośnych istnieje jednak wiele powodów, dla których dysk optyczny jest daleki od ideału. Gry na PSP notorycznie ładują się wolno i mają wiele wspólnego z czytaniem płyty. Na dużych konsolach czas ładowania można znacznie skrócić, instalując części gry we wbudowanej pamięci konsoli, ale PSP nie ma takiej możliwości.
UMD nie można spalić
Kiedy PSP pojawiło się po raz pierwszy, początkujący twórcy gier wyobrażali sobie możliwość wypalania własnych modeli 3D na dysku UMD. Możliwe jest zrobienie czegoś takiego za pomocą karty pamięci, ale większa pojemność UMD pozwoliłaby na obrazy o znacznie wyższej rozdzielczości, więc wielu marzyło o dniu, w którym Sony wypuści nagrywarkę UMD.
Oczywiście, że to się nigdy nie zdarzyło. PSP zawsze było głównym celem piractwa, a Sony z czasem stawało się coraz bardziej wrażliwe na ochronę swoich gier przed zapisem. Prawdopodobnie rozumowali, że palnik UMD otworzy tylko śluzy.
UMD są delikatne
Chociaż same dyski UMD są dość twarde, podobnie jak ich więksi kuzyni CD, są podatne na zarysowania. Aby zminimalizować zarysowania i odciski palców, Sony umieściło UMD w plastikowej obudowie. Na początku wielu graczy odkryło, że plastikowe obudowy mają tendencję do pękania i wypadania płyty. Można je z powrotem złożyć i zabezpieczyć za pomocą odrobiny kleju, ale nie wzbudziło to zaufania. Niektórzy gracze również byli zdezorientowani powłoką i myśleli, że to kolejna warstwa, którą należy zdjąć przed włożeniem płyty do PSP.
Nie tylko same UMD wydawały się kruche, ale także drzwi do komory UMD na PSP, zwłaszcza w oryginalnym modelu PSP. Przez długi czas zepsute drzwi UMD wydawały się być najczęstszym problemem na konsolach PSP sprzedawanych online.
UMD to niewygodny rozmiar
Chociaż UMD jest znacznie mniejszy niż CD lub DVD, jest również znacznie większy niż kartridż Nintendo DS. Oznacza to, że właściciele DS mogą nosić ze sobą znacznie więcej gier niż użytkownicy PSP. Powiązanym problemem jest to, że ponieważ UMD jest formatem optycznym, urządzenie do odczytu UMD zajmuje sporo miejsca wewnątrz PSP. Zastanów się, o ile więcej czujników i wejść ma PS Vita w porównaniu z PSP, mimo że system jest tylko nieznacznie większy. Gdyby Vita używał UMD, musiałby być jeszcze większy.
UMD nie są wkładami
Nie można przeoczyć prostych psychologicznych przeszkód, z jakimi boryka się UMD. Wszyscy byli przyzwyczajeni do nabojów w handheldach. Prawie każdy przenośny system używa kartridży, od Atari Lynx po Game Boya. Sony może być zbyt ambitne, jeśli chodzi o używanie płyty zamiast wózka. W rezultacie niektórzy gracze przerzucili się na PSP tylko dlatego, że nie używało ono tradycyjnego formatu multimedialnego.
