Praca z uniwersalną konwencją nazewnictwa (ścieżka UNC)

Spisu treści:

Praca z uniwersalną konwencją nazewnictwa (ścieżka UNC)
Praca z uniwersalną konwencją nazewnictwa (ścieżka UNC)
Anonim

Uniwersalna konwencja nazewnictwa to system nazewnictwa używany w systemie Microsoft Windows do uzyskiwania dostępu do udostępnionych folderów sieciowych i drukarek w sieci lokalnej.

Obsługa pracy ze ścieżkami UNC w systemie Unix i innych systemach operacyjnych wykorzystujących międzyplatformowe technologie udostępniania plików, takie jak Samba.

Składnia nazwy UNC

Nazwy UNC identyfikują zasoby sieciowe przy użyciu określonej notacji. Nazwy te składają się z trzech części: nazwy urządzenia hosta, nazwy udziału i opcjonalnej ścieżki do pliku.

Image
Image

Te trzy elementy są połączone za pomocą odwrotnych ukośników:

nazwa-hosta\nazwa-udziału\ścieżka_pliku

Sekcja nazw hostów

Część nazwy hosta w nazwie UNC może składać się z ciągu nazwy sieci ustawionego przez administratora i obsługiwanego przez usługę nazewnictwa sieci, taką jak DNS lub WINS, lub z adresu IP.

Te nazwy hostów zwykle odnoszą się do komputera z systemem Windows lub drukarki zgodnej z systemem Windows.

Sekcja nazw udziałów

Część nazwy udziału w ścieżce UNC odwołuje się do etykiety utworzonej przez administratora lub, w niektórych przypadkach, w systemie operacyjnym.

W większości wersji systemu Microsoft Windows wbudowana nazwa udziału admin$ odnosi się do katalogu głównego instalacji systemu operacyjnego - zwykle C:\Windows, ale czasami C: \\WINDOWS.

Ścieżki UNC nie zawierają liter sterowników Windows, a jedynie etykietę, która może odwoływać się do konkretnego dysku.

Sekcja File_Path

Część file_path nazwy UNC odwołuje się do lokalnego podkatalogu poniżej sekcji udostępniania. Ta część ścieżki jest opcjonalna.

Gdy nie określono ścieżki do pliku, ścieżka UNC wskazuje po prostu folder najwyższego poziomu udziału.

Ścieżka do pliku musi być bezwzględna. Ścieżki względne są niedozwolone.

Jak pracować ze ścieżkami UNC

Rozważ standardową drukarkę z systemem Windows lub kompatybilną z systemem Windows o nazwie Teela. Załóżmy, że oprócz wbudowanego udziału admin$ zdefiniowałeś również punkt udostępnienia o nazwie temp, który znajduje się w C:\temp.

Używając nazw UNC, w ten sposób połączysz się z folderami na Teela.

teela\admin$ (aby dotrzeć do C:\WINNT)

teela\admin$\system32 (aby dotrzeć do C:\WINNT\system32)

teela \temp (aby dotrzeć do C:\temp)

Nowe udziały UNC można tworzyć za pomocą Eksploratora Windows. Wystarczy kliknąć folder prawym przyciskiem myszy i wybrać jedną z opcji menu Udostępnij, aby przypisać mu nazwę udziału.

Co z innymi ukośnikami odwrotnymi w systemie Windows?

Microsoft używa innych ukośników odwrotnych w całym systemie Windows, na przykład w lokalnym systemie plików. Jednym z przykładów jest C:\Users\Administrator\Downloads pokazujący ścieżkę do folderu Pobrane na koncie użytkownika Administrator.

Możesz również zobaczyć odwrotne ukośniki podczas pracy z poleceniami wiersza poleceń.

Alternatywy dla UNC

Korzystając z Eksploratora Windows, wiersza polecenia lub programu Windows PowerShell oraz z odpowiednimi poświadczeniami zabezpieczeń, można mapować dyski sieciowe i uzyskiwać zdalny dostęp do folderów na komputerze przy użyciu litery dysku, a nie ścieżki UNC

Microsoft ustanowił UNC dla Windows po tym, jak systemy Unix zdefiniowały inną konwencję nazw ścieżek. Ścieżki sieciowe Unix (w tym systemy operacyjne związane z Unixem i Linuxem, takie jak macOS i Android) używają ukośników zamiast ukośników odwrotnych.

Zalecana: