3G to trzecia generacja technologii bezprzewodowych. Oferuje ulepszenia w stosunku do wcześniejszych technologii bezprzewodowych, takie jak szybka transmisja, zaawansowany dostęp do multimediów i globalny roaming.
3G był używany głównie z telefonami komórkowymi i słuchawkami jako sposób łączenia telefonu z Internetem lub innymi sieciami IP w celu wykonywania połączeń głosowych i wideo, pobierania i przesyłania danych oraz surfowania po Internecie.
Standard 3G został zastąpiony przez standard 4G, który sam jest wypierany przez usługi 5G.
Historia 3G
3G podąża za wzorcem G, który ITU rozpoczął na początku lat 90-tych. Wzorem jest inicjatywa bezprzewodowa o nazwie International Mobile Communications 2000. W związku z tym 3G pojawia się zaraz po 2G i 2,5G, technologiach drugiej generacji.
2G technologie obejmują między innymi Global System for Mobile. 2.5G wprowadziło standardy, które są w połowie drogi między 2G i 3G, w tym General Packet Radio Service, Enhanced Data Rates for GSM Evolution, Universal Mobile Telecommunications System i inne.
Jak jest lepsze 3G?
3G zaoferowało kilka ulepszeń w stosunku do sieci 2,5G i poprzednich sieci:
- Kilkakrotnie większa prędkość transmisji danych
- Ulepszone strumieniowanie audio i wideo
- Obsługa wideokonferencji
- Przeglądanie stron internetowych i WAP z większą prędkością
- Obsługa IPTV (telewizja przez internet)
Specyfikacje techniczne
Szybkość transferu w sieciach 3G wynosiła od 128 do 144 kilobitów na sekundę w przypadku urządzeń poruszających się szybko i 384 kb/s w przypadku urządzeń wolno poruszających się, takich jak piesi. W przypadku stacjonarnych bezprzewodowych sieci LAN prędkość przekracza 2 Mb/s.
3G obejmował między innymi standardy takie jak W-CDMA, WLAN i radio komórkowe.
Wymagania dotyczące użytkowania
W przeciwieństwie do Wi-Fi, z którego można korzystać za darmo w hotspotach, aby uzyskać łączność z siecią 3G, trzeba było wykupić abonament u usługodawcy. Ten rodzaj usługi jest często nazywany planem transmisji danych lub planem sieci.
Twoje urządzenie jest połączone z siecią 3G za pomocą karty SIM (w przypadku telefonu komórkowego) lub karty danych 3G (które mogą być różnego typu, np. USB, PCMCIA itp.), z których obie są zazwyczaj dostarczane lub sprzedawane przez dostawcę usług.
Te karty pozwalają urządzeniu połączyć się z Internetem, gdy znajduje się w zasięgu sieci. W rzeczywistości urządzenie jest wstecznie kompatybilne ze starszymi technologiami, dlatego telefon kompatybilny z 3G może uzyskać usługę 2G, jeśli jest dostępna, gdy usługa 3G nie jest dostępna.
Szał 3G z początku 2010 roku opadł; większość urządzeń obsługuje teraz standard 4G, wykorzystując 3G jako rozwiązanie awaryjne, jeśli połączenia 4G nie są dostępne. W niektórych częściach świata, zwłaszcza na obszarach wiejskich, 3G pozostaje usługą szkieletową.
