W sprzęcie komputerowym i oprogramowaniu trzy elementy zapewniają, że wszystko działa tak, jak powinno (i nadal działa): dostępność, niezawodność i łatwość serwisowania. Maksymalizacja tych cech w systemie komputerowym pomoże Ci uniknąć nieprzewidzianych problemów. Te cechy nie zapobiegną całkowicie problemom. Mimo to, gdy pojawiają się problemy, te cechy ułatwiają ich naprawienie.
Czym są dostępność, niezawodność i łatwość serwisowania?
Dostępność odnosi się do całkowitego czasu pracy systemu komputerowego lub jego określonych funkcji. Na przykład komputer osobisty jest dostępny do użytku, jeśli jego system operacyjny jest uruchomiony i działa.
Podczas gdy odnosi się do dostępności, pojęcie niezawodności oznacza coś innego. Niezawodność odnosi się do ogólnego prawdopodobieństwa wystąpienia awarii działającego systemu. Idealnie niezawodny system będzie cieszył się stuprocentową dostępnością. Jednak wystąpienie awarii wpływa na dostępność na różne sposoby, w zależności od charakteru problemu.
Obsługa serwisowa również wpływa na dostępność. Możesz szybciej wykrywać i naprawiać awarie w systemie sprawnym niż w niesprawnym, co oznacza, że średnio będziesz mieć mniej przestojów na incydent.
Poziomy dostępności
Standardowym sposobem definiowania poziomów lub klas dostępności w systemie sieci komputerowej jest skala dziewiątek. Na przykład 99 procent czasu sprawności przekłada się na dwie dziewiątki dostępności, 99,9 procent czasu sprawności na trzy dziewiątki i tak dalej.
Poniższa tabela ilustruje znaczenie tej skali. Wyraża każdy poziom w postaci maksymalnej ilości przestojów na rok (nieprzestępny), która może być tolerowana w celu spełnienia wymogu czasu pracy bez przestojów. Zawiera również kilka przykładów typów systemów, które zwykle spełniają te wymagania.
Całkowite ramy czasowe (tygodnie, miesiące lub lata) powinny być określone, aby nadać jak najmocniejsze znaczenie. Produkt, który osiąga 99,9% czasu bezawaryjnej pracy przez okres jednego lub więcej lat, sprawdził się w większym stopniu niż produkt, którego dostępność mierzono tylko przez kilka tygodni.
Dostępność sieci: przykład
Dostępność zawsze była ważną cechą systemów, ale staje się krytycznym i złożonym wyzwaniem w sieciach. Usługi sieciowe są powszechnie dystrybuowane na kilka komputerów i mogą zależeć od różnych urządzeń pomocniczych.
Weźmy na przykład system nazw domen (DNS) używany w Internecie i prywatnych sieciach intranetowych do utrzymywania listy nazw komputerów na podstawie ich adresów sieciowych. DNS przechowuje indeks nazw i adresów na serwerze zwanym podstawowym serwerem DNS. Gdy w systemie istnieje pojedynczy serwer DNS, awaria serwera powoduje wyłączenie wszystkich funkcji DNS w tej sieci. DNS oferuje jednak wsparcie dla serwerów rozproszonych. Oprócz serwera podstawowego administrator może zainstalować w sieci drugorzędne i trzeciorzędne serwery DNS. Teraz awaria któregokolwiek z trzech systemów jest mniej prawdopodobna, aby spowodować całkowitą utratę usługi DNS.
Inne rodzaje awarii sieci również wpływają na dostępność DNS. Na przykład awarie łącza mogą spowodować wyłączenie systemu DNS, uniemożliwiając klientom komunikację z serwerem DNS. W takich sytuacjach nierzadko zdarza się, że niektórzy ludzie (w zależności od ich fizycznej lokalizacji w sieci) tracą dostęp do DNS, ale inni pozostają nienaruszeni. Konfiguracja wielu serwerów DNS pomaga radzić sobie z tymi pośrednimi błędami, które wpływają na dostępność.
Dostrzegana dostępność a wysoka dostępność
Czas wystąpienia awarii odgrywa rolę w postrzeganej dostępności sieci. Na przykład system biznesowy, w którym występują częste przestoje w weekendy, może wykazywać stosunkowo niską dostępność. Mimo to ten przestój może nie zostać zauważony przez zwykłych pracowników.
Branża sieciowa używa terminu wysoka dostępność w odniesieniu do systemów i technologii zaprojektowanych specjalnie pod kątem niezawodności, dostępności i łatwości serwisowania. Takie systemy zazwyczaj zawierają nadmiarowy sprzęt, taki jak dyski i zasilacze, oraz inteligentne oprogramowanie, takie jak równoważenie obciążenia i funkcje przełączania awaryjnego. Trudność w osiągnięciu wysokiej dostępności dramatycznie wzrasta na poziomach cztery-dziewiątki i pięć-dziewięć. Dlatego dostawcy pobierają dodatkowe koszty za te funkcje.
