Post Office Protocol (POP) to standard internetowy, który umożliwia pobieranie wiadomości e-mail z serwera poczty e-mail na komputer. POP został zaktualizowany dwukrotnie od momentu powstania w 1984 roku jako POP1. Post Office Protocol Version 2 (POP2) został opublikowany w 1985 roku. Post Office Protocol Version 3 (POP3) został opublikowany w 1988 roku i zawierał nowe mechanizmy uwierzytelniania i inne działania.
Dolna linia
Przychodzące wiadomości e-mail są przechowywane na serwerze POP do momentu zalogowania się (za pomocą klienta poczty e-mail) i pobrania wiadomości na komputer. Standard POP nie obejmuje środków do wysyłania wiadomości. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) jest używany do wysyłania e-maili.
Jak POP wypada w porównaniu z IMAP
POP i Internet Message Access Protocol (IMAP) są podobne pod tym względem, że oba są używane do pobierania wiadomości e-mail. Jednak POP jest starszy i definiuje tylko proste polecenia do pobierania wiadomości e-mail. IMAP umożliwia synchronizację między urządzeniami i dostęp online. Dzięki protokołowi POP wiadomości są przechowywane i zarządzane lokalnie na jednym komputerze lub urządzeniu. Dlatego POP jest prostszy we wdrożeniu i zazwyczaj bardziej niezawodny i stabilny.
Wady POP
POP to ograniczony protokół, który umożliwia programowi pocztowemu pobieranie wiadomości tylko na komputer lub urządzenie, z opcją zachowania kopii na serwerze do późniejszego pobrania. Chociaż protokół POP pozwala programom pocztowym śledzić pobrane wiadomości, czasami ten proces kończy się niepowodzeniem i wiadomości mogą być pobierane ponownie. Ponadto dzięki protokołowi POP nie można uzyskać dostępu do tego samego konta e-mail z wielu komputerów lub urządzeń i synchronizować między nimi akcje.
