Kluczowe dania na wynos
- Roguebook to losowe przeszukiwanie lochów, w którym musisz zbudować zwycięską strategię z dowolnych losowych kart i umiejętności, które znajdziesz.
- Gra jest stworzona do wielu krótkich przejazdów, więc jest bardzo zwarta i przyjazna dla harmonogramu.
- Trudno nie narysować prostej linii między Roguebook a Slay the Spire z 2018 roku.
Jeśli lubisz gry karciane, mroczną fantazję, doświadczenia taktyczne i wielokrotne mordowanie, Roguebook to połączenie Twoich zainteresowań.
Nowy w tym tygodniu na Steamie, Roguebook to roguelike do budowania talii od Richarda Garfielda, twórcy Magic: The Gathering, i niezależnego belgijskiego studia Abrakam, najbardziej znanego z gry karcianej Faeria z 2017 roku.
Zawsze spędzam setki godzin na takich grach, szczególnie dlatego, że są łatwe do zdobycia i grania przez krótki czas, ale nagradzają także spryt, strategię i myślenie na nogach. Roguebook jest szybki, głęboki i uzależniający, ale w porównaniu z innymi niedawnymi twórcami talii, takimi jak Slay the Spire, ma jeden poważny problem mechaniczny, który wymaga wyjaśnienia.
Jeden zły ruch może mieć poważne konsekwencje dla reszty twojego bieżącego biegu i łatwo jest przejść przez całą mapę bez zbierania niczego użytecznego.
Zajrzyj do książki
Tytułowy Roguebook to magiczne więzienie, które uwięziło kilku poszukiwaczy przygód i pomocnego kupca na stronach pustej księgi.
Jako zespół dwóch wyjątkowych postaci, początkowo Sharra Zabójczyni Smoków i półogr Sorocco, wyruszasz na mapę, która jest w większości pusta, w poszukiwaniu drogi ucieczki, która istnieje tylko teoretycznie.
Ponownie, jeśli poświęciłeś tyle czasu na Slay the Spire lub podobnym twórcom talii, co ja, Roguebook będzie ci od razu znajomy. Zbierasz zasoby, wygrywając walki, a te zasoby - w szczególności magiczne atramenty i pędzle - pozwalają ci otworzyć większą część mapy, która ujawnia więcej zasobów i potencjalnych spotkań.
Kiedy nie masz możliwości rozszerzenia mapy, nadszedł czas, aby sprawdzić, czy masz siłę ognia, aby skutecznie stawić czoła bossowi mapy.
Twój arsenał bojowy w Roguebook składa się z kart. Początkowo masz tylko kilka bardzo podstawowych ataków i bloków, ale im więcej ich znajdziesz, tym bardziej skomplikowane mogą stać się twoje strategie.
Oparta na umiejętnościach część Roguebooka, która sprawia, że jest dla mnie tak uzależniająca, to robienie tego, co możesz z tym, co dostajesz. Masz wziąć losowe karty, skarby, wzmocnienia i inne zasoby, które możesz znaleźć, a następnie wymyślić, jak złożyć je w locie w użyteczną, wygrywającą grę strategię. To odbiór z 52 kartami… aż do śmierci.
Jeśli jesteś perfekcjonistą, tak jak ja, może to doprowadzać do szału. Jeden zły ruch może mieć poważne konsekwencje dla reszty twojego aktualnego biegu, a łatwo jest przejść przez całą mapę bez zbierania niczego przydatnego. Na szczęście otrzymujesz kilka przydatnych bonusów nawet za nieudany bieg.
Podążaj za liderem
Dodatkową komplikacją w Roguebook jest to, że podczas walki twoje postacie stoją w szeregu. Lider jest poddawany atakowi w turze wroga, podczas gdy twoja drugorzędna postać jest chroniona z tyłu. Możesz zamienić ich pozycje, zagrywając określone karty, a wiele umiejętności zmienia się, czasami dramatycznie, w zależności od pozycji postaci.
Jak wiedzą długoletni gracze w kolekcjonerskie gry karciane, częścią budowania talii jest szczęście w losowaniu. Możesz mieć najsilniejsze karty na świecie, ale jeśli nie dobierzesz ich wtedy, gdy ich potrzebujesz, są bezużyteczne.
W Slay the Spire odpowiedzią na to jest odchudzenie talii, aby utrudnić zdobycie złego rozdania otwierającego. W Roguebook jest jednak mechanika, dzięki której zyskujesz nowe i przydatne umiejętności pasywne wraz ze wzrostem talii. Powinieneś wziąć jak najwięcej nowych kart, a następnie polegać na mechanice dobierania/odrzucania, aby nadrobić różnicę.
Dla Sharry i Sorocco to szaleństwo. Znalazłem tylko jedną strategię z dwoma z nich, która wydawała się konsekwentnie działać i zmuszają cię do skutecznego zbudowania dwóch talii naraz.
To znacznie mniejszy problem dla dwóch postaci do odblokowania. W szczególności Aurora, pani żółwia, ma bardzo osiągalną podstawową strategię - w razie wątpliwości przyzywaj więcej żab - wraz z dużą mechaniką rysowania. To tak, jakby Sharra i Sorocco były surowymi szkicami, podczas gdy Aurora została stworzona dla Roguebooka jako produkt końcowy.
To frustrujące dziwactwo w interesującej grze. Roguebook to solidne i uzależniające wejście do gatunku budowania talii, który stał się popularny w ciągu ostatnich kilku lat.