Tworzenie animacji do gier wideo i tworzenie animacji do filmów to dwa różne procesy. Podczas gdy film ma być oglądany, w grach wideo chodzi o interakcję użytkownika. Z tego powodu animowanie gier wideo może być bardziej czasochłonne. Jeśli interesują Cię techniki animacji, przygotowaliśmy porównanie działania animacji w grach wideo z filmami.
Ogólne ustalenia
- Animacje opierają się na danych wprowadzanych przez użytkownika i skryptach AI.
- Wymaga podstawowej wiedzy na temat programowania komputerowego.
- Jakość zależy od ograniczeń technicznych systemów gier.
- Animatorzy przez cały czas kontrolują to, co widzowie widzą.
- Programowanie nie jest wymagane.
- Standardy jakości i oczekiwania są wyższe.
Animatorzy filmowi są na ogół utrzymywani na wyższym poziomie niż twórcy gier wideo, jeśli chodzi o poziom szczegółowości oczekiwany w ich grafice. Animatorzy gier muszą zrozumieć, jak działają konsole do gier wideo, i często wymyślają nowe sposoby na obejście ograniczeń technologicznych. Te dwie prace są różne, ale jedno nie jest łatwiejsze od drugiego.
Środowiska: światy gier wideo są większe
-
Gracze kontrolują to, co widzą na ekranie.
- Interaktywne obiekty wymagają wielu animacji.
- Środowiska są ze sobą połączone.
- Obrazy statyczne mogą być używane jako tła.
- Animatorzy nie muszą się martwić o to, co dzieje się poza ekranem.
Środowiska 3D dla filmów nie muszą być tak kompletne, jak środowiska 3D dla gier wideo. W filmach animatorzy skupiają się na tym, co będzie na ekranie w polu widzenia. Zamiast modelować w pełni trójwymiarowy pokój, skupiają się tylko na stronie widocznej na ekranie.
W grach wideo 3D środowiska muszą jednak działać w pełnym zakresie 360 stopni. Bardzo rzadko będziesz grać w grę, w której twój ogólny widok lub widok pierwszoosobowy postaci nie obejmuje pełnego zakresu ruchu. Animatorzy filmowi również nie muszą tworzyć wielu oddzielnych obiektów środowiskowych, z którymi gracze mogą wchodzić w interakcje.
W wielu przypadkach środowiska gier wideo muszą być ze sobą połączone, przynajmniej do pewnego stopnia. Czasami dzieje się tak w filmach (jeśli otwarte drzwi są częścią otoczenia, coś powinno być widoczne po drugiej stronie drzwi). Istnieją jednak sposoby na obejście tego w środowisku filmowym. Na przykład statyczny obraz można umieścić w środowisku, aby stworzyć iluzję, że coś jest za drzwiami. To nie zadziała jednak w grze wideo, ponieważ dozwolona jest swoboda ruchu.
Ograniczenia: Gry są ograniczone sprzętem
- Ograniczone możliwościami sprzętowymi konsol.
- Powtarzane testy są wymagane, aby zapewnić prawidłowe działanie animacji.
- Bardzo niewiele ograniczeń technicznych.
- Widzowie mają wyższe oczekiwania co do animacji w filmach.
Animatorzy gier wideo mają główne ograniczenie, którego nie mają twórcy filmów: moc silnika renderującego w konsoli do gier. Gdy przechodzisz przez grę, silnik renderujący stale tworzy dane wyjściowe na podstawie kąta kamery podążającej za tobą, danych postaci i czynników środowiskowych zawartych w grze. To prawie jak renderowanie wyjścia cyfrowego do wideo podczas tworzenia animacji, ale z jedną zasadniczą różnicą: wyjście cyfrowe musi nadążać za wejściem odtwarzacza. Dlatego wiele gier ma różne poziomy szczegółowości modeli.
Na przykład Final Fantasy VII na oryginalnej PlayStation ma trzy poziomy szczegółowości modelu:
- Mało szczegółowe, mocno rozpikselowane modele używane na mapach świata.
- Bardziej skomplikowane, ale niskiej jakości modele używane w scenach walki.
- Bardzo szczegółowe, płynne modele używane w nieinteraktywnych scenach filmowych.
Grywalne modele są mniej szczegółowe, ponieważ silnik renderujący PlayStation nie ma mocy potrzebnej do renderowania pełnych szczegółów postaci i środowisk w ujęciu klatka po klatce, z nieprzewidywalnymi zmianami w ułamku sekundy i korekty. Chociaż technologia gier rozwijała się od 1997 roku, animatorzy nadal polegają na obejściach ze względu na ograniczenia sprzętowe.
To ograniczenie nie jest tak widoczne w filmach. W pełni szczegółowe modele filmów mogą być stonowane, aby uniknąć rejestrowania 200 godzin renderowania dla pięciu minut animacji. Animatorzy filmowi pracują z otwartymi ramami czasowymi. Mogą sobie pozwolić na renderowanie jednej klatki na raz, aby uzyskać ostateczny wynik.
Ruch animacyjny: sztuczna inteligencja kontra ruch scenariuszowy
- Ruchy są zależne od danych wejściowych użytkownika.
- Każdy znak i obiekt musi być odpowiednio zaprogramowany.
- Usterki graficzne często są poza kontrolą artysty.
- Animatorzy mają pełną kontrolę nad wszystkimi ruchami.
- Błędy są łatwiejsze do wyłapania.
- Nie jest wymagana wiedza programistyczna.
Kolejną różnicą jest ilość oprogramowania przeznaczonego na animację gier wideo, interaktywność i renderowanie. Ponieważ film ma być oglądany, ale nie wchodzi z nim w interakcję, nieodłączne programowanie jest zorientowane tylko na uzyskanie widocznych rezultatów bez żadnego wkładu ze strony użytkownika. Modelki nie muszą odpowiednio reagować na bodźce, ponieważ na nic nie reagują.
W grach wideo każda czynność jest kontrolowana przez użytkownika. Sekwencje ruchu są programowane jako reakcja na dane wejściowe przycisków. Obiekty w środowisku są zaprogramowane do wykonywania sekwencji ruchu w odpowiedzi na modele kontrolowane przez użytkownika. Na przykład zaprogramowanie wrogiego modelu, aby wykonał sekwencję ruchu ataku, gdy znajduje się w określonym zasięgu gracza.
Opracowano różne silniki sztucznej inteligencji (AI) w celu kontrolowania zachowania postaci w grze. Postacie sterowane przez sztuczną inteligencję są w stanie uczyć się i zapamiętywać przeszłe zachowania w pamięci gry. Z drugiej strony modele filmowe poruszają się i działają zgodnie ze scenariuszem.
Ostateczny werdykt
Jeśli chcesz wejść w animację, spędzisz dużo czasu na nauce różnych programów i technik. Chociaż animacja gier jest technicznie bardziej złożona, nie oznacza to, że animacja filmowa jest łatwiejsza, ponieważ standardy jakości są często wyższe. Istnieje pewien crossover między obiema branżami. Jeśli zaczniesz od animacji filmowej, łatwiej będzie Ci przejść do animacji w grze i na odwrót.
